کتاب گویا
فصل ۱۲. دومین قاعده – خواندن گرامر باعث می شود که نتوانید روان صحبت کنید

The second rule of the method is the most shocking for most learners.

دومین قانون از این روش برای بیشتر زبان آموزان تعجب بر انگیز ترین قانون است.

After years of studying English in schools, most people believe that grammar study is the key to English speaking.

بعد از سالها یادگیری انگلیسی در مدارس، بیشتر افراد اعتقاد دارند که خواندن گرامر زبان انگلیسی، کلید انگلیسی صحبت کردن است.

In fact, many learners simply cannot imagine learning English without studying grammar rules.

در واقع خیلی از زبان آموزان نمیتوانند یادگیری انگلیسی را بدون خواندن قواعد گرامری تصور کنند.

They have strong beliefs deeply programmed by the hidden curriculum.

آنها، بر پایهی برنامه درسی مخفی مدارس، اعتقادی قوی به این موضوع پیدا کرده اند.

That is why the second rule is such a huge change.

به همین دلیل است که قانون دوم تغییر چشمگیری در یادگیری زبان انگلیسی در شما ایجاد میکند.

The second rule of the Effortless English method is: Do NOT study grammar!

دومین قانون از روش Effortless English ، نخواندن گرامر است.

Now I know this might be a tough idea for you to accept.

الان می دانم که این ایده ممکن است برای شما بسیار غیر قابل قبول باشد .

Let’s face it: for as long as you’ve been studying English, you have been told that you must learn grammar rules – in middle school, in high school, in university, in language schools, everywhere in the world it’s grammar, grammar, grammar, grammar.

بگذارید آن را بیشتر بررسی کنیم: از زمانی که شما انگلیسی خواندهاید، به شما گفته شده که باید قواعد گرامری را یاد بگیرید – در مدارس راهنمایی، دبیرستان، دانشگاه، کلاس های زبان، همه جای دنیا موضوع اصلی گرامر است و گرامر است و گرامر.

So my first question is: How did this strategy work for you?

حالا سوال اول من این است: این استراتژی چه کمکی به شما کرده است؟

Was it successful?

آیا موفقیت آمیز بوده؟

If you are reading this book, you’ve likely studied English for years and you focused a lot on grammar rules.

اگر شما در حال خواندن این کتاب هستید سالیان سال انگلیسی خواندهاید و بر روی قواعد گرامری متمرکز بودهاید.

But can you speak English easily, quickly and automatically right now?

آیا حالا میتوانید انگلیسی را راحت، سریع، و خودکار صحبت کنید؟

Did all of this grammar study produce the result you want?

آیا تمام این مطالعات گرامری نتیجه ای که می خواستید را به شما داده اند؟

If the answer is no, you are normal.

اگر جواب نه است، چیز عجیبی نیست.

Because despite what you learned in school, the truth is that grammar study actually hurts your English speaking.

چون با وجود آنچه که در مدارس یاد گرفته اید، حقیقت آن است که مطالعهی گرامر به مکالمه انگلیسی شما آسیب زده است.

The problem with studying grammar is that instead of speaking English you focus on analyzing it.

مشکل مطالعه گرامر این است که شما به جای صحبت کردن انگلیسی بر روی تجزیه و تحلیل کردن آن متمرکز هستید .

You become like the soccer player who is studying physics in order to improve.

شما همانند فوتبالیستی هستید که به جای بازی کردن برای پیشرفت، فیزیک فوتبال را خوانده است.

You learn a lot of information but your skill never seems to get much better.

شما اطلاعات زیادی را یاد گرفته اید ولی مهارت شما انگار هرگز پیشرفت نداشته است.

In other words, you think about English instead of doing it.

به بیان دیگر ،شما به جای صحبت کردن انگلیسی به آن فکر می کنید.

You think about the past tense, the present tense, the future, the present perfect, the past perfect.

شما به زمان گذشته، حال، آینده، حال کامل، گذشته کامل فکر می کنید .

Now for writing English, that’s not as bad.

البته فکر کردن برای نوشتن به انگلیسی بد نیست.

When you write English, you have time.

وقتی که شما مینویسید، زمان کافی دارید.

You can think about things slowly and take your time.

میتوانید خیلی آرام فکر کنید و راحت باشید.

You can erase your mistakes.

می توانید اشتباهات خود را پاک کنید.

It’s less of a problem.

نوشتن دردسر کمتری دارد.

You don’t need to write fast.

نیازی به تند نویسی ندارید.

But when it comes to speaking, there’s no time.

ولی وقتی که بحث مکالمه است زمان ندارید.

You don’t have time to think about the rules for the present perfect tense in English when you are talking to people.

وقتی درحال صحبت کردن با مردم هستید وقتی برای فکر کردن به قواعد “زمان حال کامل” در انگلیسی ندارید.

If someone asks you a question, you have to answer it immediately.

اگر کسی از شما سوالی بپرسد، شما باید به او سریع پاسخ دهید.

You don’t have time to think about prepositions.

زمانی برای فکر کردن به حروف اضافه ندارید.

You don’t have time to think about verb tenses, possessives, phrasal verbs – all the other linguistic terms you’ve learned.

زمانی برای فکر کردن به صرف افعال، مضاف علیه، افعال عبارتی و همه قواعدی که یاد گرفته اید ندارید .

There’s no time.

زمانی ندارید.

A student of mine in Barcelona named Oscar once struggled with this very issue.

یکی از دانش آموزان من در بارسلونا به نام اسکار، زمانی با این موضوع دست و پنجه نرم می کرد.

He wanted to improve his conversational skills, however, all he could think of was grammar.

او می خواست که توانایی مکالمات خود را توسعه دهد، ولی تمام چیزی که می توانست به آن فکر کند گرامر بود.

Should I be using present perfect or another tense?

” آیا من باید از حال کامل استفاده کنم یا از زمانی دیگر؟

That kind of thing.

“و سوالاتی از این قبیل.

He said he felt like he was chained up and the words just wouldn’t come.

او این احساس را داشت که انگار به زنجیری بسته شده است و کلمات به بیرون از دهانش نمی روند.

So he stopped studying grammar.

پس او بیخیال گرامر شد.

Over the next few months, his speaking dramatically improved.

بعد از چند ماه، توانایی مکالمه او به شکل اعجاب آوری افزایش یافت .

“It just started flowing out instead of me consciously thinking about it.

“به جای اینکه من به آنها فکر کنم، همه چیز به راحتی به بیرون جاری می شود “.

Research supports this, which is why linguists like Stephen Krashen recommend a more natural approach.

تحقیقات هم این موضوع را پشتیبانی می کند و این دلیلی است که زبانشناسانی همانند استفن کرشن نگرش طبیعی را پیشنهاد می کنند.

Learning a language, Krashen notes, “doesn’t require extensive use of conscious grammatical rules and does not require tedious drill.

کرشن می گوید : یادگیری زبان نیازی به استفاده گسترده از قواعد گرامری و قانون های خسته کننده بصورت آگاهانه ندارد.

In a meta-analysis of grammar instruction, researchers found that studies over the last century have failed to find a significant effect for the teaching of grammar directly.

در قرن اخیر، دانشمندان هیچوقت اثر مثبتی در تحلیل ساختار گرامر از یادگیری گرامر به طور مستقیم مشاهده نکرده اند.

The research is clear: Learning grammar rules does not improve your spoken grammar.

این تحقیقات بسیار روشن است :خواندن قواعد گرامری به تقویت گرامر گفتاری شما کمک نمی کند.

You have seen this with your own speaking.

شما بار ها در مکالمات خود متوجه این شده اید.

How many times have you made a grammar mistake when speaking, even though you “knew” the correct rule?

چند بار شده که شما در زمان مکالمه اشتباه گرامری داشته باشید با اینکه طرز صحیح گفتن آن جمله را می دانستید؟

For example, many students who do well on grammar tests have terrible spoken grammar.

بطور مثال، خیلی از دانش آموزانی که در امتحانات گرامری نمرات خوبی می گیرند گرامر گفتاری بسیار بدی دارند.

They can tell you that the past tense version of “teach” is “taught.

آنها می توانند بگویند که زمان گذشته “teach “فعل “taught”است.

” Yet, when speaking, they will say “last year he teach me.

ولی زمان صحبت کردن، می گویند ” last year he teach me.

” They know the rule intellectually, but this does not help their speaking.

“آنها از لحاظ فکری قانون را می دانند ولی این موضوع هیچ کمکی به صحبت کردن آنها نمی کند.

Another common problem is slow and hesitant speech.

مکالمه آهسته و دو دل بودن در مکالمه مشکل رایج بعدی از خواندن گرامر است.

While speaking, a student will constantly be thinking of verb conjugations.

در زمان مکالمه، یک دانش آموز دائماً مشغول فکر کردن به صرف افعال خواهد بود.

All this analyzing slows their speech, making it painful and unnatural for the listener.

تمام این تجزیه تحلیل ها مکالمات آنان را آهسته، و برای شنونده درد آور و غیرطبیعی می کنید.

Even when they manage to speak correctly, they kill natural communication by being so slow and hesitant.

حتی با اینکه آنان درست صحبت می کنند ارتباط داشتن طبیعی را با دو دلی و آهستگیه خود از بین می برند.

What Real English Sounds Like

انگلیسی واقعی چیست؟

Real English conversation is tricky.

مکالمه واقعی انگلیسی مهارت های خاص خود را می طلبد .

Real conversation isn’t like what you learned in school.

مکالمات واقعی آن چیزی نیست که شما در مدرسه یاد گرفته اید.

In fact, it often feels totally different.

در حقیقت ،متفاوت تر از آن است .

One key difference is the fact that real speech very rarely uses full or “grammatically correct” sentences.

یکی از مهم ترین تفاوت ها این است که در مکالمات واقعی به ندرت از جملات کامل و با گرامر کاملا صحیح استفاده می شود.

Of course, in school, those are the only kinds of sentences you learned.

بله در مدارس آنها تنها جملاتی اند که شما یاد گرفته اید.

You learned about Subject-Verb-Object.

یاد گرفته اید که اول فاعل است بعد فعل بعد مفعول.

You learned to avoid sentence fragments.

یاد گرفته اید که از جملات ناقص بپرهیزید.

Then you hear a real English conversation with real native speakers and you discover that they MOSTLY use sentence fragments!

بعد مکالمه انگلیسی با یک بومی زبان را می شنوید و متوجه می شوید که آنان بیشتر از جملات ناقص استفاده می کنند.

This is something I immediately noticed when I read the transcripts for some of our Effortless

این چیزی بود که من سریعاً پس از خواندن متون بعضی از درسهای Effortless English متوجه شدم.

English lessons.

درس های انگلیسی.

I knew that most of us tend to use a lot of fragments in normal speech, but even I was surprised at just how often we do this.

می دانستم که ما معمولا از جملات ناقص استفاده می کنیم ولی حتی من هم وقتی که متون درس هایم را خواندم متعجب شدم که چقدر زیاد از اینها استفاده می کنیم.

In fact, we constantly speak in partial sentences.

در حقیقت، ما دائماً جملاتی کوتاه به کار میبریم.

We constantly use “run on” sentences.

ما دائماً از جملات به هم چسبیده استفاده می کنیم.

We constantly interrupt our own sentences and change our thoughts in the middle of speaking.

ما دائماً جملات خود را قطع می کنیم و افکارمان را وسط صحبت تغییر می دهیم.

A transcript of a real conversation – that is, a totally spontaneous and natural conversation – is completely different than anything you will find in a textbook.

متنی از یک مکالمه واقعی ) مکالمه ای که کاملا خود به خود و طبیعی است( کاملا متفاوت با چیزی است که شما در کتاب های درسی پیدا خواهید کرد.

And that is only one difference – there are many other major differences between real English conversations and textbook conversations or so-called “dialogues.

و این فقط یک تفاوت میان کتاب های درسی و مکالمات واقعی انگلیسی است .تفاوت های بسیار زیادی میان کتاب های درسی و مکالمه واقعی انگلیسی وجود دارد.

This helps to explain why even “advanced” English students have such trouble when they come to the United States.

این مشخص می کند که چرا خیلی از دانش آموزان سطح پیشرفته، وقتی که به ایالات متحده سفر می کنند مشکل مکالمه دارند.

While these students may have good individual vocabulary (usually formal), they have absolutely no exposure to real spoken English.

با اینکه این دانش آموزان ممکن است لغات زیادی ) معمولا رسمی( بدانند، آنها هیچ گاه در معرض انگلیسی واقعی که مکالمه می شود قرار نگرفته اند.

In school they learned how people “should” speak English – but what they really needed to learn is how people actually DO speak English.

در مدارس آنها یاد گرفته اند که افراد باید چگونه انگلیسی حرف بزنند در صورتی که آنها نیاز داشتند که بدانند مردم چگونه انگلیسی حرف می زنند.