هنرمند دوگ کافین از حمایت والدینش در کمک به او و برادرانش برای یافتن مسیر در هنر سپاسگزار است. او میگوید: «آنها به ما نگفتند، “هنرمند نشو”. بلکه گفتند، “چیزی که تو را خوشحال میکند پیدا کن و ببین آیا میتوانی آن را به حقیقت برسانی”.»
عناوین نقاشیهای دوگ کافین بازتاب نام نمایش هستند: درخشش ماه.
عناوین نقاشیهای دوگ کافین بازتاب نام نمایش هستند: درخشش ماه.
عناوین نقاشیهای دوگ کافین بازتاب نام نمایش هستند: درخشش ماه.
عناوین نقاشیهای دوگ کافین بازتاب نام نمایش هستند: درخشش ماه.
هنرمند چندرسانهای دوگ کافین با نقاشیهای دیوارمانند که تمهای آسمانی دارند، به سمّت ستارگان میرود.
زمانی که دوگ کافین برای اولین بار در سانتا فِی قدم گذاشت، کوههای سرسبز و هوای خنک بر او تأثیر عمیقی گذاشت، اما در سن هشت سالگی ویژگیای برجستهتر دربارهٔ این شهر کشف کرد.
او میگوید: «بسیاری از عناصر در فروشگاههای این شهر محصول بومی بودند و من احترام زیادی به این موضوع دیدم که در آن روزها معمول نبود. ما در سال ۱۹۵۵ صحبت میکنیم؛ این امر در تمام آمریکا تقریباً نادر بود.»
کافین (پوتاواتومی و کریک) و خانوادهاش از شهر لارنس، کانزاس به اینجا سفر کردند. پایتخت منحصربهفرد جغرافیایی و هنری نیو مکزیک، که از نظر توپوگرافی و هنر برجسته بود، تا اواخر دههٔ ۱۹۷۰ همچنان او را فرا میخواند؛ سپس او به اینجا نقل مکان کرد و آثارش بهتدریج بخشی از همان چشماندازی شد که در کودکی برایش خوشحالی میآفرید.
پانزده نقاشی عمودی بزرگ توسط کافین خلق شدهاند که تشکیل نمایشگاه درخشش ماه را میدهند؛ این نمایشگاه تا ماه مارس در گالری السورث ادامه دارد. نه تا از آنها دارای اندازهٔ ۷ در ۳ فوت هستند و بقیه ۶ در ۳ فوتاند. عناوین آنها نام نمایش را بازتاب میدهند: درخشش ماه ۱، درخشش ماه ۲، و غیره.
گالری که چندین بار آثار کافین را به نمایش گذاشته است، در حال حاضر از یک مدل تجاری منحصربهفرد بهره میبرد. صاحب گالری، باری السورث، بهطور مکرر سفر میکند و هنرمندان نمایشی خود را در گالری حضور میدهند. به همین دلیل، بازدیدکنندگان نیازی به شرکت در مراسم پذیرایی یا صف ایستادن برای ارتباط با خالق اثر ندارند. دوگ کافین در روزهای شنبه از ساعت ۱ تا ۵ بعدازظهر در گالری حضور دارد.
او دربارهٔ این مجموعه میگوید: «هدف، ارادت به زنان و انرژی آنها در کیهان است، با ستارگانی که در آن معلقاند.» در حالی که به یکی از آثار اکریلیک اشاره میکرد، افزود: «مدتها در این مسیر بودهام و در این نقطه احساس خوشحالی میکنم. توانستم رؤیاهایم را به کار بگیرم و آنچه برایم مهم است را به نمایش بگذارم، و عموم میتوانند تفسیرهای خودشان را ارائه دهند.»
مادر کافین که با نام لولی شناخته میشد، یکی از چندین زنی است که نقش بزرگی در زندگی او ایفا کردهاند؛ اما او هنرمند نبود. بلکه به او کمک کرد تا به خود باور داشته باشد.
دوگ کافین دربارهٔ خود و برادرانش میگوید: «هر دو والدینم حمایتگر بودند؛ آنها هرگز به ما نگفتند “هنرمند نشو”. بلکه گفتند “چیزی که تو را خوشحال میکند پیدا کن و ببین آیا میتوانی به آن دست یابی”. وقتی بزرگتر شدم، دریافتم این تجربه برای بسیاری از افرادی که در هنرها حضور پیدا میکنند، وجود نداشته است؛ آنها مجبور بودند جدا شوند و مسیر خود را پیدا کنند.»
در حالی که رنگبندی نقاشیهای درخشش ماه متنوع است، هر کدام بر اساس شکل کامل ماه در مرکز طراحی شدهاند و شامل ستارگانی به رنگ طلا و یک هرم کوچک هستند — هرم نمونهای از شیءهای «قوی» فرهنگی است که برای دوگ کافین اهمیت دارد. تمام نقاشیها به صورت عمودی هستند — امری غیرمعمول که بهدلیل جهتگیری افقی دید بیننده میباشد.
عناوین نقاشیهای دوگ کافین بازتاب نام نمایش هستند: درخشش ماه.
دوگ کافین میگوید: «دوست من نیل روزنشین از من خواست این آثار را برای یک ساختمان جدید، هتلاش، آماده کنم.» او به لاس پالوماس (۴۶۰ خیابان سانفرانسیسکو غربی) اشاره میکند. «او یک آرایهخوان تنور در سرتاسر جهان بوده، اما رویای او داشتن یک هتل در سانتا فِی بود. او این هدف را به ثمر رسانده و در حدود سی سال گذشته، یا سفارشهای جدیدی از من میگیرد یا آثارم را میخرد.»
چون محل نهایی این نقاشیها هنوز تکمیل نشده بود، کافین با باری السورث دربارهٔ نمایش این آثار در گالری گفتگو کرد. این آثار به ترتیب زمان خلقشان به نمایش درآمدهاند.
کافین دربارهٔ برنامههای ساختمان هتل میگوید: «در ابتدا یک طراح داخلی در این پروژه مشارکت داشت. رنگها قرار بود هُسبِسهای سبز و نقرهای شبیه به آثار جورجیا اِوکیف باشد، چون من در آبیکیو زندگی میکنم؛ پس من کار را با نقره و رنگهای روشن آغاز کردم. سپس نیل تصمیم گرفت وظیفهٔ طراحی داخلی را خود بر عهده بگیرد. او گفت: «میخواهم رنگهای متفاوتی داشته باشد.» چند اثر آخر بر پایهٔ پسزمینهٔ سیاه یا خاکستری بودند که او در برخی کارهای پیشین دیده بود. من پنج اثر آخر را تغییر دادم.»
در ساختمان هتل، واضح است که هر نقاشی در یک اتاق متفاوت قرار خواهد گرفت. در گالری السورث، بهجز یک اثر، همه از میان مرکز اتاق قابل مشاهدهاند. این حالت تأثیری شبیه به ایستادن در یک خانهٔ آینهای دارد که در آن بجای بازتاب خود، بازتابهای هنری دوگ کافین را میبیند.
پس از فارغالتحصیلی از دانشگاه کانزاسS با دو رشتهٔ دوتایی در جواهرسازی و مجسمهسازی، کافین شغلی در فلوریدا بهدست آورد. این دورهای بود که ترجیح میداد فراموش کند، و او در آکادمی هنر کرنبروک در میشیگان ثبتنام کرد و مدرک کارشناسی ارشد هنرهای زیبای خود را در حوزههای مجسمهسازی و جواهرسازی دریافت کرد. از آنجا به اسپاکان، واشنگتن نقل مکان کرد و در کالج فور رایت که دیگر فعالیت نمیکرد، بخش جواهرسازی راهاندازی کرد.
او بهمدت یک سال در کالج سانتا فِی و سه سال در IAIA تدریس کرد؛ برادرانش تام و باری نیز در IAIA کلاسهایشان را گذرانده بودند. تام، نقاش و مجسمهساز، به همراه همسرش جولیا کینگ، اکنون گالری کافین و کینگ را در اسکاتسدی، آریزونا، مالکیت دارند. باری کافین، مجسمهساز، در دسامبر ۲۰۱۶ در سن ۶۹ سالگی درگذشت. برادر سوم، لین کافین، در کلرادو زندگی میکند و در هنر فعالیت ندارد.
کسانی که در گالری السورث با کافین روبهرو میشوند، احتمالاً صدای جاز را میشنوند — این بخش از زیباییشناسی بوهمیایی است که به او میپسندد — و حتماً ریش متمایزی که او آن را «ادای بومی به سالوادور دالی» مینامد، میدرکند. مانند هر هنرمند دیگری، کافین به کار کردن بهتنهایی برای مدتهای طولانی عادت دارد، اما با تعامل عمومی که نمایشگاه درخشش ماه فراهم میکند، راحت است.
او میگوید: «فکر میکنم در این مرحله از زندگیام سن نقش زیادی ایفا میکند و حداقل یکبار دور این مسیر را پیمودهام.» این هنرمند ۷۹ ساله اظهار میکند: «من این کار را کردهام. شصتیک سال پیش اولین کلاس هنر دانشگاهیام را گذراندم؛ پس این مدت زمان طولانی به این کار اختصاص دادهام و تجربههای فراوانی کسب کردهام — بسیاری از آنها بسیار فراتر از رویاها و امیدهایم بودند.» ◀